Κοκαλια στη Σκοπελο

Τρεις μέρες αργότερα μας βρήκε το σούρουπο στο γνωστό πια λιμανάκι του Αγνώντα. Είδη ήμουν υποψιασμένος για το τι περίπου κυνηγούσε εκεί.

Ετοίμασα το τηλεσκοπικό catana 2,70 με action 10 – 30 με μηχανισμό catana 4000 γεμάτο με 25 trabucco και για παράμαλλο 45 frurocarbon , γιατί αν έχει λούτσους τότε μάλλον η πιθανότητα να πιαστεί στο 25 frurocarbon όπως την προηγούμενη φορά μάλλον είναι πολύ μικρή.
Το δεύτερο καλάμι μου ήταν το awa shima 2,70 με action 10 – 60 με μηχανισμό exage 4000 με πίσω φρένα γεμάτος με 25 trabucco και παράμαλλο 25 frurocarbon ενωμένο με τη μάνα αυτή τη φορά με σύνδεση θηλιά – θηλιά (όπως στο εγγλέζικο ) για να περιορίσω την οποιαδήποτε καχυποψία των εκεί κοκαλιών.

Τα ψάρια κατά τις 10.00 έκαναν πάλι την εμφανισή τους (όπως και την προηγούμενη φορα) . Το κυνήγι γινόταν σε απόσταση από το λιμάνι ,ευτυχώς όμως σε απόσταση βολής χωρίς χρήση μπομπάρδας την οποία και δεν πολυσυμπαθώ .

Ξεκίνησα μια σειρά ρίψεων πότε με το ένα τεχνητό και πότε με το άλλο , πάντα σε απόσταση κοντινή στο επιφανειακό κυνήγι . Η εναλλαγή των τεχνητών ήταν συνεχής μεταξύ διαφορετικών χρωμάτων , είδους πλεύσης , βάθους πλεύσης μέχρι να δω τι τέλος πάντων θα τα ξεκλειδώσει γιατί για μια ώρα δεν είχα κάνε σημάδι ότι μπορεί και να ξεγελάσω τα εδώ κυνηγόψαρα . Μερικές φορές μου ερχόταν στο μυαλό ότι καθώς έπεφτε κοντά τους το τεχνητό μου το κοιτούσαν γελώντας και μαντεύανε και από πού το είχα αγοράσει.

Η στιγμή της αληθείας ήρθε……η τελευταία αλλαγή που έκανα ήταν ένα σιλικονούχο Berkley που είχα αγοράσει από την έκθεση . Με που το πέταξα στο χαμό σε δευτερόλεπτα ένιωσα αυτό το τράβηγμα που σε γεμίζει ένταση , απότομο κάρφωμα και σταθερή ανάκτηση , βέβαια το μηχανάκι είναι τόσο δυνατό που τελικά τα πρώτο κοκάλι που βγήκε ήρθε πολύ εύκολα έξω ,εκτός από κάτι κεφάλια που έγιναν λίγο πριν τα βγάλω έξω . Η συνέχεια ήταν τρελή , καθόμουν και περίμενα να δω ένταση στηνσ επιφάνεια , όταν φαινόταν κάτι έστελνα το συγκεκριμένο σιλικονούχο μέσα σχεδόν στην κίνηση και το αποτέλεσμα ήταν σίγουρο κοκάλι .
Μέχρι να κόψει το κυνήγι βγήκαν έξω 6 υπέροχα κοκάλια (τα οποία αποδείχθηκαν και πολύ νόστιμα ) . Η ώρα ήταν 11.45 και το κυνήγι είχε σταματήσει , η θάλασσα είχε ηρεμήσει και εγώ ήμουν γεμάτος από spinning επιτυχίας . Μπορεί να μην ήταν τα μεγάλα κυνηγόψαρα που θα θέλαμε όλοι ή ο προηγούμενος λούτσος αλλά την αδρεναλίνη την ένιωθες .
Σε λίγο τα μαζέψαμε και πήγαμε στην πόλη για κανένα ποτάκι.

Μια μέρα πριν φύγω ξαναπήγα στο ίδιο μέρος με ελπίδες να συναντήσω πάλι τα ψάρια αλλά στο λιμάνι την ώρα του κυνηγιού έφτασε καράβι το οποίο μέχρι να μπει και να βγει από το λιμάνι τα έδιωξε όλα και έτσι τελικά πιάστηκε μόνο ένα κοκάλι , και πάλι καλά αφού δεν υπήρχαν σημάδια κυνηγιού όπως την προηγούμενη φορά.

Αν βρεθείτε στην πραγματικά όμορφη Σκόπελο μην ξεχάσετε να περάσετε από τον Αγνώντα με ένα σπινοκάλαμο και είμαι σίγουρος ότι κάποιο κυνηγόψαρο θα βρεθεί στο καλάμι σας .